7 Kânûn-i Evvel 1427

Kırıldığımı belli etmemeye çalışırken fark ettim ki yüzümdeki mimikler de yavaş yavaş kaybolmakta. Bir tek yalan söylerken kaşımla gözümle kendimi ele verme huyum devam ediyor, onun üzerinde de çalışıyorum. Böyle gerine gerine, karşımdakinin gözlerinin içine baka baka yalan söyleyeyim, arkasından kocaman bir kahkaha gelsin, gıdığım ve göbeğim aynı ahenk içerisinde sallansın istiyorum, gülerken kumaş pantolonum belimden çıksın, bir elimle de kemerimi düzelteyim, o esnada belim açılmışsa da örteyim.